می شود تا با من بیچاره کم کل کل کنی؟

عاشق بیچاره ات را شان در افضل کنی؟

با تو استاد عزیزم هستم ای نیکومقام

می شود باما همان رفتار با تنبل کنی؟

در مقام امتحانت صبح تا شب مانده ام

می شود یک بار هم کنکور را منحل کنی؟

امتحانت سخت تر از تست های دولتی است

می شود تا عشق ما را پودمانی حل کنی؟

چون تو استادی فلک هرگزبه شاگردی نداد

سخت تر تا این غزال تیز پا را شل کنی!

د.

دوستی ها باید به مثابه یک باغ باشند.نه خانه….

هر چه بر عمر باغ افزوده شود درختانش پرارزشتر…و پربار تر می شوند.

اما هر چه بر عمر خانه افزوده شود….خانه سست بنیان تر!

د.

خدای من،
برای تو می گویم، که تو تنها شنونده ای،
برای تو می گویم، چون تو تنها پاسخگویی،
برای تو می گویم، چون تنها تویی که برای منی،
جز تو خدایی نیست، این منم، بنده ی تو…

?خدای من،
هر که باشم و هر چه هستم،
آیا،
مرا برای رنج آفریدی؟
مرا برای صبر آفریدی؟
خواستی امتحانم کنی؟
بسیار خوب، کافی ست من امتحانم را پس داده ام.
اعتراف میکنم دیگر توانی ندارم،
پس بر من رحم کن و از آنچه بر من مقدر کرده ای
تا در رنج و صبر امتحان بگذرانم تجدید نظر کن.
زندگی ام را در اصلاحِ خود بگیر که جز تو امانی نمی یابم.

قم سال 1355

ارزش انسان بیشتر از آن است که رایج شده.
برخی را با زیبایی شان می ستایند.
برخی را به متعلقاتش..
برخی را به سمتش.
انسان را با خودش باید دید.نه متعلقاتش..
گاهی در برابر کسی سر فرو می بریم…به خاطر خودش وارزش های خودش.
نه متعلقاتش.