مانند یک غریبه که آن سوی عالم است.

هر روز و شب دلم به نهایت پر از غم است.

می پایمت ولی نه به رسم گذشته ها.

آهسته پشت شیشه گوشی که دستم است.

تا کِی این دل،این دل پیرم، جوانی می کند؟.

باخجالت عقل،هم، بادل تبانی می کند؟.

عقل می گوید که کار از کار بگذشته است بس .

 دل بخندد، هم خودش، هم عقل را فانی کند!

د.