تا طاقت تو طاق شود ، ناز می کند.

صبرت که به سر می رسد، آغاز ، می کند.

عرق تُنگ بلورین تنت مستم کرد

عطر آهویی ناف ختَنت مستم کرد

دیگران از عرق و می به فلاکت افتند

من بیچاره رواق بدنت مستم کرد

سرِ انگشتی عسل گاه کند زنده مرا

عسل ناب دوچشم خفنت مستم کرد

عرب از حب رطب گوید و من از خرما

رنگ خرمایی موی فشنت مستم کرد

مست می گردم و خواهم شداز این پس مستم

دور هم باشی وگویم سخنت مستم کرد