امروز بین دو عزیز گیر کرده بودم..
خدا..و…او.
هر دو شونو دوست داشتم…اولی را به خاطر خودش..واینکه آفریننده دومی بود.
دومی را هم به خاطر خودش.و اینکه آفریده ی اولی بود!

دومی مهم بود و اولی اهم.
===============
مانده بودم بین این دو عزیز..

===============

هر دو عزیز…هر دو تونو دوست دارم…سالهاست حرفم اینه.

با نم چشمت اگر بر گونه امضا می کنم

زیر امضا با لبانم مُهر ، پشتش واجب است!

عاقبت آدمی این است….

وقتی می رسد که  دیگر نه دنیا..

نه مراودات..

نه خرید..

نه تفریح..

نه کار..

نه حتی لذات

هیچ کدام آدمی را ارضا نمی کنه!!!…………………….آدمی عجیب است!

تنها، کنده شدن از دنیا را می خواهد و بس!

چه در قالب :انزوا و تنهایی..حتی اگر در قالب خواب و کنده شدن از وقایع  دنیوی باشد!

هرچیز که آدمی را از دنیا بکند،برایش مطلوب است و دلنشین!

==========================

جز خدا..وآدم های خوبش..که ایندودسته جدای از دیگرانند.

تو و قطاروپنجره آن و انتظار…

من ورسیدن آن  ثانیه آخر.
ویک ثانیه چشم در چشم یار…
تو  وباز شدن چشمت از تحیر!
من و….دویدنم در  حیرت بسیار!

یکی دو ثانیه در التهاب….وبعد..

تو ماندی و یک پنجره رو به دشت.
من ماندم و یک آهن فراری بی قرار از یار.

(20سال بعد)د.شهریور97