گفتمش این بار عاقل در برت می ایستم.

……….

 مثل خامی های دوران جوانی نیستم.

تو اگر باز نباشی ، مگر این دل شاداست؟

………

قطره ی آب نباشی گل تو، برباد است.

……….

گل رز، آبی خوشرنگ به رنگ مخمل،

………

بین عشاق، فقط یک نفرش مازاداست؟

برای نجات و فرار از برخی، فقط ، بایداز افکارشان گریخت .

نه؟

قدمت باز رسیده است به درب منزل؟

زود آ، زود که دیگر نبود دل در دل!

تو مگر حال مرا خوب نمی دانستی؟.

رفتنت جز غم و صدآه، چه دارد حاصل؟

وه چه من خسته امَ از،این رفتن

بیشتر، خسته ترم اَز خود، من!

یک طرف عقربه های عمرم.

تو ، هم از من،که گریزی ای زن!

سمیه.

در بدو ، ارتباط ، دیداری بود.

سپس شنیداری شد،و این به معنی تکامل فرایند ارتباط!

یعنی دیدار و نطق  توامان هم، این ارتباط را تسهیل کردند.

سپس نوشتاری شدابتدا،شکلک و نقاشی،سپس خط،و باز تکاملِ ارتباط رو به تکامل و پیشرفت ، رفت.

الان هم در عصر تمدن تکرار آنرا به عینه می بینیم.

ابتدا دیداری.در ملاقاتهای رو در رو.

سپس نوشتاری،در نامه نگاری.

سپس شنیداری ،در اختراع تلفن.

بعد نوشتاری،در شبکه های مجازی،مثل چت و تلگرام.

و در آخر شکلک و نقاشی،مثل استیکرهای تلگرام!

نمی دونم، رو به پیشرفتیم،یا پسرفت!

د.