بزرگی می گفت :
یک وقت جلوی شما یک سبد سیب می آورند
شما اول برای کناریتان بر میدارید دوباره بعدی را به نفر بعدی میدهید
دقت کنید !!!

تا زمانی که برای دیگران بر میدارید سبد مقابل شما می ماند ولی حالا تصور کنید همان اول برای خود بردارید
میزبان سبد را به طرف نفر بعد می برد.

نعمتهای زندگی نیز اینطور است
با بخشش ، سبد را مقابل خود نگه دارید
زیستن با استانداردهای “انسانیت” بسیار زیبا خواهد بود.

من کجا، باران کجا و راه بى‌پایان کجا
آه! این دل دل زدن تا منزل جانان کجا

هرچه کویت دورتر، دل تنگ‌تر، مشتاق‌تر‎
در طریق عشقبازان مشکلِ آسان کجا

زبان را گذاشته اند برای  اونایی که از هم  دورند..تا هی توضیح بدن  خودشونو.
سلام را گذاشته اند برای اونایی که از هم دورن..تا رسیدنشونو به هم خبر بدن.
خداحافظی را هم گذاشتند برای اون هایی که باز از هم دورن.با هم نیستند.جدا شدنی اند.
==================

نزدیک تر از من!
تو نه نیاز به توضیح داری.
نه از من دوری تا سلام کنمت.
نه گاه هستی و گه نیستی تا خداحافظیت کنم.

1-گاه دنیای مجازی مونو توی  دنیای واقعی مون جستجو می کنیم..
آرزوها..اهداف…برنامه ها …رویاهاو….

2-گاه هم برعکس..
دنیای واقعی مونو توی دنیای مجازی!

اولی مال قدیم تر هاست.
دومی مال عصر جدید…

================================

هر دوی این ها  آدمو زجر می ده.
اولی:به خاطر رویا پردازی ها…(بیداریم..اما همه اش رویایی  می شیم.)
دومی:به خاطرنرسیدن به اصل.به دنیامون.به همه ی دنیامون.(واین یک عقده می شه  بغض می کنیم…شکسته می شیم.)

من البته توی هردو دنیا بودم.چه گذشته،چه حال،
،به دنیای واقعیم وبا دنیای واقعیم  زندگی می کردم.می کنم.وخواهم کرد.

در دنیا دو نابینا هست
یکی تو
که دوست داشتنم را نمی‌بینی!
یکی من
که بجز تو کسی را نمی‌بینم!